CO W SWOIM SKŁADZIE ZAWIERAJĄ MIESZANIKI SILIKONOWE?

Mieszanki silikonowe to połączenie polimerów silikonowych i innych materiałów w odpowiednich proporcjach, co tworzy materiał o unikalnych właściwościach, który może być wykorzystywany w różnych zastosowaniach. W tym artykule omówimy rodzaje silikonu stosowane w mieszankach, dodatki stosowane w celu poprawy właściwości oraz zastosowania i wykorzystanie mieszanek silikonowych.

RODZAJE SILIKONU UŻYWANEGO W MIESZANKACH

Silikon jest syntetycznym polimerem składającym się z krzemu, tlenu i innych elementów, takich jak węgiel, wodór i azot. Istnieje kilka rodzajów polimerów silikonowych, które mogą być używane w mieszankach, w tym polidimetylosiloksan (PDMS), polimetylofenylosiloksan (PMPS) i polimetylowinylosiloksan (PMVS). Każdy typ ma unikalne właściwości, które sprawiają, że nadaje się do różnych zastosowań. Na przykład PDMS jest często używany w zastosowaniach medycznych ze względu na niską toksyczność i dobrą biokompatybilność. PMPS jest powszechnie stosowany do izolacji elektrycznej ze względu na swoje doskonałe właściwości dielektryczne. PMVS jest często używany w zastosowaniach motoryzacyjnych ze względu na doskonałą stabilność termiczną.

DODATKI ZWIĘKSZAJĄCE WŁAŚCIWOŚCI MIESZANEK

Oprócz typów silikonu wymienionych powyżej, do mieszanek silikonowych można również dodawać dodatki, aby poprawić ich właściwości. Powszechne dodatki obejmują wypełniacze, takie jak krzemionka lub talk, czynniki wzmacniające, takie jak sadza lub włókno szklane, plastyfikatory, takie jak ftalany lub glikole, i środki zmniejszające palność, takie jak związki bromowane lub halogenowane. Dodatki te mogą poprawić wytrzymałość mechaniczną, izolację elektryczną, stabilność termiczną, odporność chemiczną i trudnopalność mieszanki.

Dzięki poprawie właściwości mieszanki silikonowe mają wiele zastosowań. Powszechnie wykorzystuje się je w częściach samochodowych, takich jak uszczelki i uszczelnienia, ze względu na doskonałą stabilność termiczną i odporność chemiczną. Znajdują zastosowanie w urządzeniach medycznych, takich jak cewniki, ze względu na dobrą biokompatybilność i niską toksyczność. Dodatkowo są one często stosowane w izolacji elektrycznej ze względu na doskonałe właściwości dielektryczne.